de-re-konstrukt
Simone Rueß, Krzysztof Franaszek

de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt<br> Simone Rueß, Krzysztof Franaszek


Simone Rueß, Krzysztof Franaszek
de-re-konstrukt

30.06-18.09.2021

Wystawa „de-re-konstrukt” jest efektem blisko dwuletniej wymiany artystycznej Simone Rueß i Krzysztofa Franaszka na temat zmian urbanistycznych i społecznych w stolicach sąsiadujących krajów. Zaprzyjaźnieni od lat twórcy prowadzą liczne działania artystyczne, których podłoże stanowią złożone relacje pomiędzy Warszawą a Berlinem. W obliczu nieoczekiwanych wydarzeń spowodowanych pandemią, transgraniczny projekt zyskał nowe znaczenia i wątki, a koncepcja wystawy i jej realizacja podlegają ciągłym zmianom i rozwojowi. Stopniowa rozbudowa wystawy site-specific w przestrzeni galerii rozciągnie się na okres od końca czerwca do końca września i obejmie prace wykonane w różnych mediach jak wideo, fotografii, rysunku czy instalacji.

„de-re-konstrukt” jest naturalną kontynuacją i rozwinięciem współpracy artystów z 2011 roku kiedy stworzyli wideoinstalację pt. „HALA”. Dokumentowali wówczas etapy rozbiórki hal handlowych KDT, które w latach 1999-2009 zajmowały obszerną przestrzeń w centrum Warszawy przy Pałacu Kultury i Nauki. Dzisiaj w tym miejscu powstaje Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Podczas zapisu procesu niszczenia artyści zwrócili uwagę, że na rozbiórkę składają się też etapy wznoszenia pomocniczych struktur, które następnie także ulegają wyburzeniu. „de-re-konstrukt” również podąża za cyklem tworzenia i niszczenia, który jest nieodłącznym elementem życia miasta.

Rueß i Franaszek jednocześnie eksplorują procesy konstrukcji, dekonstrukcji i rekonstrukcji, a obserwacje w postaci kadrów fotograficznych dokumentujących procesy i dynamikę przemiany Berlina i Warszawy przesyłają sobie wzajemnie za pomocą poczty e-mail. Komunikacja i wymiana wobec dystansu pomiędzy miastami, w których oboje żyją i pracują stały się, równorzędną inspiracją i składowymi częściami projektu “de-re-konstrukt". W efekcie artyści sklasyfikowali ponad 400 fotografii w zestaw tematów tworzących stale rozwijającą się sieć powiązań, należą do nich: linia, granica, konstrukcja, dekonstrukcja, komunikacja, pętle, pozytyw, negatyw.

Ważnym elementem wspólnej pracy artystów są „akcje”, podczas których Rueß i Franaszek czerpią inspirację z wyjątkowego momentu spotkania i rozmowy. Jedną z najbardziej charakterystycznych z nich było sześciogodzinne spotkanie w pociągu linii Warszawa-Berlin. W jej trakcie artyści kilkukrotnie się przesiadali. Podróż odbywała się raz w jedną, raz w drugą stronę, co skutkowało zatrzymywaniem się pomiędzy punktami początkowym. Kiedy Rueß i Franaszek tracili orientację, rysowali nową linię i rejestrowali swoje doświadczenia w dwóch językach. Druga ważna akcja odbyła się na granicy polsko-niemieckiej Frankfurt/Słubice podczas zamknięcia granic spowodowanego pandemią. Artyści nie mogli przekroczyć mostu, żeby się spotkać, szukali więc alternatywnych sposobów komunikacji. Ślady i obiekty powstałe podczas tych akcji są również prezentowane na wystawie.

Przez cały czas trwania wystawy publiczność może śledzić, w galerii oraz online, stałą wymianę na temat „de-re-konstrukcji“. W ogrodzie galerii powstanie instalacja “walk-in” – monumentalna struktura montowaną z używanych części znalezionych w Warszawie i Berlinie. Przestrzenny kolaż symbolizujący przekraczanie granic, wyznaczanie fizycznych odległości i możliwości komunikowania się stworzy oś w otwartej przestrzeni ogrodu. Zwiedzający mogą doświadczyć tworzenia linii łączącej, która symbolizuje przekraczanie granic, wyznacza fizyczne odległości i pokazuje możliwości komunikacji między różnymi perspektywami. Symboliczny pomost poziomuje naturalny teren ogrodu umożliwiając doświadczenie wyabstrahowania z otoczenia i otwarcie na nowe spotkania. W czasach izolacji i związanego z nią lęku konstrukcja wzywa do szukania kontaktu, bliskości, podążania w kierunku otwartego dialogu na poziomie indywidualnym, ale i społecznym czy politycznym.

Wystawa dofinansowana przez Goethe Institut Warschau